 | |||||
| Γιάννης Δ. Βανίδης iannisvanidis.blogspot.com |
Ως το λαιμό
ίσαμε τη σχισμή των χειλιών
στα σπήλαια της ανάσας
μπαινοβγαίνοντας
να παίζει η στάθμη των ερειπίων
και της πηχτής απόγνωσης
η μνήμη η αιμόφυρτη
των βυθισμένων ιδεολογιών
ώσπου να χαμηλώσει κράνος
ο ουρανός του βλέμματος
και να πεινάσει το φως
Τότε ανάψτε του το επόμενο ψέμα
* * *
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Με μικρούς πυροβολισμούς
σπουργίτες και χελιδόνια
το πρωινό ανέβαινε τις κουρτίνες
πόντο τον πόντο κατακτούσε το σώμα
όνειρα ξυπνούσαν ανάβανε μάτια
ζάρωναν στη γωνιά οι ανάγκες
μουσκίδι στο φως
After Shave Beau Mec
και μοσχοβολάει το δέρας
τηλεόραση καπνού καφές με καϊμάκι
στις οχτώ χαιρετούσε
αγαπημένα πρόσωπα
έτοιμος για το φέρετρο
της καινούργιας μέρας
* * *
Η ΚΑΤΑΠΑΚΤΗ
Την καταπακτή του συντελεσμένου
φοβάται το ποίημα
γιαυτό την τελευταία στιγμή κρεμιέται
από μια λέξη
όπως πλεκτό από μια θηλειά
και μένει έτσι μετέωρο στο κρανίο σου
με διαρκή τον κίνδυνο της εξάρθρωσης
της μόνιμης αναπηρίας
ολόκληρο ένας πόνος
μα ένοικος ζεστός της φλέβας σου
γιατί καλά το ξέρει το ποίημα
στη γέννα τελειώνουν όλα
Ομοίωμα ζωής το ποίημα
την έξωση απ’ την καρδιά σου φοβάται
γιαυτό αντιστέκεται με τόσο πάθος
στην έπαλξη της τελευταίας λέξης
τοξεύοντας απανωτές εναλλακτικές προτάσεις
* * *
ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Πάει πια η εποχή της οξείας κραυγής
του τεντωμένου χεριού
η εποχή του περίστροφου πέρασε
πομφόλυγες σκάνε χαλάνε τον κόσμο
και ποιος ν’ ακούσει
την πιστολιά που θα σπάσει
το θυμωμένο σου κρόταφο
Σήμερα το περίστροφο
έχει το σχήμα της σιωπής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου