[46] Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ: Ο θρίαμβος της σταθερής απώλειας (Κέδρος, 1978)

tinoslitfestival.tumblr.com

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ

                                             Στον Αντώνη Φωστιέρη

Δεν θα ’μαστε ποτέ
αυτό που είμαστε στιγμιαία
αλλ’ είναι θρίαμβος
αυτή η σταθερή απώλεια.
Σώζεται μόνο
η σιωπή του φύλλου
σκουραίνει το σώμα
μαζί με τη μέρα
ως της νύχτας την απρόσμενη
λάμψη του μαύρου.
Θραύσματα ζωής
αντικαταστούν τα χρώματα
στις μικρές απεικονίσεις
του ονείρου,
αμυχές
τις σκιές φωτός
στο προσωρινό δέρμα.
Τυφλή στο τόσο μαύρο
ζήταγα θεό
και μου ’διναν ένα μονάχα
δάχτυλο για να τριφτώ·
θριαμβεύω τώρα
στα πιο κρυφά μέρη
που συλλαμβάνεται
η ιδέα: εδώ
μαθαίνω επιτέλους
πως θα φύγω πρώτη.


* * *


ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΠΙΚΡΑ

[απόσπασμα]


1

Εξαντλούνται όλα τα πειράματα,
δεν υπάρχει τίποτα
ν’ αντικαταστήσει το φως
τίποτα ν’ αποτρέψει το σκοτάδι.
Ο δρόμος είναι ένας
και φέρνει σε κάτι μεγάλο και υγρό:
μυρίζει ψαρίλα
κι όταν χώσεις τα δάχτυλά σου
βρίσκεις το πηχτό σώμα τ’ ουρανού.