Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

[57] Σπύρος Λ. Βρεττός: Τραγωδία (Καστανιώτης, 1995)


thebest.gr
Η ΝΟΣΟΚΟΜΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

                                                     Στη θεία Σοφία

Σε χαμηλό σπίτι έκρυβες τα κλειδιά,
τα κλείδωνες
κι ύστερα έχανες και τ’ άλλα,
κι έμεναν έτσι κλειστά τα δωμάτια,
το τηλέφωνο από μέσα έσπαγε τους τοίχους.

Κάποτε και δίχως απορία,
λες και το περίμενες
ή σα να το θυμόσουν πάντα,
έβρισκες επάνω σου κάποια κλειδιά
περασμένα στο σώμα σου σαν πιστόλι
– περίεργα πράγματα που συμβαίνουν επάνω σου,
στου σώματος το κλειδωμένο σου συρτάρι.

Και τέλος πάντων έλεγες
και ξυπνούσες κι εσύ
γιατί έβγαιν’ ο ήλιος·
μετράς όμως στα δάχτυλα τέτοια πρωινά,
γιατί συνήθως σ’ έτρωγε το σκοτάδι,
γιατί νοσοκόμα της νύχτας ήσουνα,
λες και τάχθηκες
για να ξορκίζεις το μαύρο.

Θάλαμοι μετά στη σειρά
όπου για πάντα μέσα τους
λευκό αερικό σεργιάνιζες
τους ματωμένους επιδέσμους,

αυτούς
που αργότερα έμελλε
να δέσουν και να περαστούν
στα άπειρα κλειδιά σου,

αυτούς
που ξέφτισαν
και σαν ουρές
από τα κλειδωμένα σου συρτάρια
περισσεύουν.


* * *


ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ


Εκεί όπου το σώμα σου έφυγε
–μια κουρασμένη ανάληψη
μέχρι τα κεραμίδια–
ίσκιος τώρα περίεργος
σα να ξεκολλούν σκοτάδια.

Βάζω τα χέρια μου
και κόβονται.
Πριόνια πάνε κι έρχονται
εκεί που άλλοτε το σώμα.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου