[110] Αλεξάνδρα Μπακονίκα: Το γυμνό ζευγάρι (Διαγώνιος, 1990)

pandoxeio.com

ΚΑΣΕΤΑ


«Χωρίς ανταπόκριση είμαι μία
παραζάλη,
και τραγουδάω για τους παλιούς μου έρωτες,
τραγουδάω για τους καινούργιους που δεν πρόκειται
να έρθουν»,
φώναξε σε κάποιον φίλο του απ’ το μπαλκόνι·
ύστερα μπήκε στο δωμάτιο
κι έβαλε ξανά την ίδια κασέτα,
όμως τώρα σε χαμηλότερη ένταση
και χωρίς να τραγουδάει, απορροφήθηκε,
ετοιμάστηκε για τη νυχτερινή του έξοδο,
γιατί σε λίγο θα έφταναν τα αυτοκίνητα
κι οι ζωηρές παρέες να τον πάρουν μαζί τους,

και θα μετέφεραν αλλού τις κραυγές
του πάθους,
αλλού και τα υποτιθέμενα ξενύχτια.


* * *


ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ


Αρέσεις, κι αυτό επηρεάζει
διευκολύνει αφάνταστα τις συναλλαγές σου:
καθώς κουβεντιάζατε
ο βιβλιοπώλης σε κοίταζε στα μάτια,
το βιβλίο που παρήγγειλες – μια σπάνια έκδοση –
θα σκίζονταν να σου το φέρει.

Κράτησα τον φευγαλέο, τον ανεπαίσθητο
ερωτισμό που είχε το φέρσιμο του
– κι ας μην ήταν για μένα.


* * *


Ο ΕΙΔΗΜΩΝ


Στη γκαλερί
με πήρε να μου εξηγήσει
τους πίνακες.
Τι να εξηγήσει,
– παρά την όποια ευαισθησία τους
ήταν συνηθισμένοι.
Με τη σχολαστικότητα
και τη σιγουριά του ειδήμονα
παρέταξε τις μεγαλοστομίες του
αναλύοντας πράγματα μουντά,
κομμάτια της σειράς.

Μεγαλόσχημος, θλιβερός ειδήμων.