[113] Γιώργος Κεντρωτής: Παρέλαση (Τυπωθήτω, 2009)

www.rizospastis.gr

[από την ενότητα «ΣΤΟ ΓΟΝΑΤΟ»]


28. ΓΑΜΠΕΣ, ΛΑΜΠΕΣ, ΓΛΟΜΠΟΙ, ΤΙΓΡΟΤΟΜΑΡΑ


Και διάφορα άλλα data που τ’ αχνοθυμάμαι:
σουτιέν, ζαρτιέρες, μια γραβάτα σιέλ με ρίγες,
Μπερλιόζ (: Harold en Italie), πεντέξη μύγες
που εσβούριζαν... και ζέστη τροπική... Κυλάμε

στου χρόνου την κατεβασιά και κουτουλάμε
με σκύθες αναισθήτους και με ατρόπους φρύγες·
η μνήμη μας φυραίνει, ενώ μας μένουν λίγες
στιγμές συγκεχυμένες ζωντανές να πάμε

πιο κάτω, ωσάν τα χοντροκούτσουρα, στο ρέμα,
με ορμή ανεξάρτητη του θυμοειδούς μας. Πόση
ακμή στις φρένες να ’χουμε να μας πιστώσει

στου μέλλοντος το συνεχές με σφρίγος και αίμα,
αλύμαντα για πάντα να ’ν’ τα περασμένα
μες στη στιγμή τους την καθάρια, που τα εγέννα;...

       ... την ποιητική να σπιρουνίσει αφέλεια! –
           Μα Μόνικα τη λέγαν τάχα (φευ) ή Κλέλια;...


* * *



[από την ενότητα «ΣΤΟΝ ΚΟΚΟΡΑ»]


32. ΜΝΗΜΗ ΑΛΙΚΗΣ


Όταν βγάλανε τον επιτάφιο
και το γλυκύτατον έαρ
σα βοριάς ελυσσομάναε
στη νεκρική σου κάσα,
έσκισες τα πορφυρά σεντόνια
που τα ’θρεψαν ιδρώτας και έρωτας,
πήρες στα χέρια σου τα σκοτεινά
την τρομερή την κάμα
και μ’ ένα ουρλιαχτό ανέγνωρο
την έμπηξες στα μάτια σου.

Τυφλή και αιμορροούσα
σε βρήκε η ανάσταση
κουκουλωμένη μ’ ένα σάβανο
κόκκινο κουρέλι.

                          Ρόδος, Μάιος του 1983