[117] Κώστας Κρεμμύδας: Το ασανσέρ, μια ημιτελής συνουσία (Ααγής, 1993)

stigmalogou.blogspot.com

θ'
ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΕΙΣ


Βελόνες Stanton
600 εε
θωπεύουν το δίσκο της Πασπαλά
πηδώντας
από αυλάκι σε αυλάκι αυτομάτως
Déflore-moi, déflore-moi, déflore-moi
ηχούν οι μακρόσυρτοι στίχοι μας
σε
σημειωματάριο της Olympic Airways
Αντηχήσεις
η κυρία στα κίτρινα
...οριζοντίως

Βελόνες Stanton
600 εε.


* * *


ιε'


Κάθε φορά πουπερνάω την Αχαρνών
σε βλέπω
στο απέναντι πεζοδρόμιο
να μοιράζεις χρόνια τώρα
την ίδια ανούσια προκήρυξη.

Οι περισσότεροι την τσαλακώνουν
πριν τη διαβάσουν
Οι ακτίνες λέιζερ, το break dance
η πληροφορική και οι computers
αντιμάχονται τις βάσεις
και τον ιμπεριαλισμό σου.

Το βράδυ – όπως πάντα –
οι άλλοι θα δικάσουν
μετά τις ειδήσεις των εννιά
το έγκλημα
την ίδια ώρα οι Simon and Garfunkel
θα τραγουδάνε το
Bridge over troubled water
στα γήπεδα.

Τα οδοφράγματα
ας τα ξεχάσουμε
περιττά
τα οχυρωματικά έργα
στις μέρες μας.

Πέρασαν τα χρόνια, Νικόλα,
κι ακόμα δεν την μπορέσαμε
την επανάσταση
Σκατά στα μούτρα μας λοιπόν.


* * *


κγ'


Το να μιλάς για όνειρα σε «φτασμένους»
έστω και χώρου μαρξιστικού
είναι σα να πουλάς πολύχρωμα χαϊμαλιά
σε κοινοτικές κατσίκες
ώρα δεκάτη πρωινή
Ίσως να ’χει δίκιο ο
Βαρβέρης
σαν λέει πως
ο καπνός
ο μόνος που αυτοκτονεί για έπαρση

Αλήθεια
φίλοι διανοούμενοι
έχετε τύχει σε κλούβα
της οδού Σανταρόζα
– προ της μεταστεγάσεως –
εκτίοντας ποινή ισόβια
κι ο λαχειοπώλης έξω
να σας πουλά τον πρώτο αριθμό;


* * *


μδ'


Στην άκρη του δρόμου
θα περιμένω για χρόνια
το χαμόγελό σου
όπως τότε
που ο έρωτας ήτανε και
δικός μας.
Το ξέρω πονάς μα
δυο μπουκάλια νερού
αδειανά η αγάπη,
το πορτοκαλί και πράσινο
δίπλα-δίπλα,
η αθλιότητα της νύχτας
στο παράθυρο
κι ο θάνατος
αντίσκηνο στην Ιπποκράτους.

Κάποτε που λες
πέθανα
οχτώ ή δέκα φορές
διαδοχικά
μα στη θύμησή σου
άκουσα ξανά
τη φωνή μου να τραγουδάει.