[136] Βασίλης Στεριάδης: Ντικ ο χλομός (Κέδρος, 1976)

www.poiein.gr

[από την ενότητα «ΝΤΙΚ Ο ΧΛΟΜΟΣ»]


ΝΤΙΚ Ο ΧΛΟΜΟΣ


Ποιος πηγαίνει στο σύννεφο; Πάντως
κάποιος πηγαίνει.
Οι μαργαρίτες ίσως
και η Ανάσταση ή
ο φίλος μου Τάσος, και φωνάζει
ουρανέ, γιατί πέθανα;
Ουρανέ, είσαι τρύπιος και βρέχεις καρέκλες
ουρανέ, είσαι από σάλιο.

Αν δεν ήσουν ωραία
δεν θα ήσουν ούτε ανάσκελα
θα ήσουν μάλλον η μία από τις εκατό καρέκλες
στον ουρανό.
Και ο αγαπημένος σου θα ήταν
μια επαρχιακή μπανάνα, σαν τον Ντικ
Μαλόου.

Αγαπητέ μου Ντικ,
από τις βόρειες επαρχίες
είσαι ψηλός και Αντρέας και αρχίζεις από μ.
Τώρα είσαι ψόφιος ή κοιμάσαι;
Μονάχα μην πεθάνης στ’ αλήθεια, φίλε μου
και την πατήσης σαν εμένα.

Δεν είσαι εν τάξει, ουρανέ μου.
Γιατί σε θέλω με εκατό γαλάζια συκώτια,
αλλά μάλλον σε θέλω για μεγάλες δουλειές
ή για θάνατο.

Αγαπητέ μου Ντικ, όταν πεθάνης
να μου φέρης το φιλμ η νύφη περπατάει
με τα κόκκινα.
Ακόμα φέρε και κανένα κορίτσι
μου αρέσουν οι λιγνές
φερ’ ειπείν η Κάτια σου.

Είσαι ψηλός λίγο ασχημάντρας
αλλά είσαι και ωραίος ανάμεσα στα κορίτσια.
Μου αρέσει που είσαι ασχημάντρας
δικηγόρε - αθλητή μου
και πελάτης του θανάτου.

Θα κάνης μία δυνατή βουτιά
και θα ξαναβρής τα φτερωτά μυρμήγκια
που τα κουβαλάς στο στομάχι σου
ονομαζόμενος Ταξιάρχης Μιχαήλ στον αιώνα.

Δεν είσαι εν τάξει, ουρανέ μου
να μου φέρης αμέσως τον Ντικ
και μερικούς άλλους ψηλούς
να κάνουμε ομάδα.

Αγαπητέ μου Ντικ, από πότε κουφάθηκες;
Σε ζητάει ο ουρανός για να γίνουμε έντεκα.
Να πεθάνης αμέσως ηλίθιε,
σου μιλάει ο Τάσος.
Να ψοφήσης κι αλλιώς δεν είσαι φίλος.

Πώς να σε πάρω από το γήπεδο;
Να σου στείλω καλύτερα ένα ταξί
να σου ρίξω μία σκάλα
μία βόμβα στ’ αυτιά σου να ξεβουλώσουν.

Να σου ρίξω ρετσίνι στα μάτια;

Αγαπητέ μου Τάσο,
για να πεθάνω και να ’ρθω αποκλείεται
δεν μ’ αφήνει η Κάτια.
Αλλά η Κάτια είναι τρύπια και λιγάκι τρελή
όπως πέφτει από τα σύννεφα
στο κουτί με τα κουφέτα.

Εσύ είσαι πεθαμένος και μπορείς και γράφεις
τρελός όμως δεν είσαι
οι πεθαμένοι δεν τρελαίνονται ποτέ
είπε κάποιος πεθαμένος
έχουν μια γλύκα στ’ αυτιά, μία ώθηση από μέσα
μια γραφομηχανή.
Έχεις εκείνο το χρυσό συναίσθημα
από το φλερτ της υδρογείου.

Είσαι άδειος σαν τον νοικοκύρη σου
το γαλανό νεροχύτη – τι απέγιναν
τα παλιά σου φλερτάκια, δεσποινίς ουρανέ;

Αυτό το καλοκαίρι
έχει μια αγάπη για σένα,
δια παντόςαγαπημένος στα σκοτάδια,
λυρική νύχτα με φρούτα στον κόσμο
και υγραέριο φως.

Να μου ρίξης, αν θες, ένα γήπεδο
να μου ρίξης τ’ άντερά σου
να μου ρίξης καλύτερα ένα ολόκληρο τραίνο
για την περίοδο της μη στενοχώριας.