Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

[137] Γιάννης Πομώνης: Θανάτου ελαύνοντος (Ααγής, 1993)


www.iskiosiskiou.com
ΣΥΜΒΑΝ


Το βίο του
θέλησε να διηγηθεί
με συντομία και
λιτότητα.

Οι λέξεις
τρύπιες δεκάρες
έπεσαν κάτω
μ’ εκείνον τον κρωγμό
το φέρετρο που κάνει
σαν από χέρια αδέξια
βρίσκει στα πλαϊνά.


* * *


ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ


Πάνω σε πλάτες κουρασμένες
πέφτει το δείλι
μ’ εκείνο του παραπόνου
το χρώμα:
ήρεμο τέλος ενός τσιγάρου
που σβήνει διακριτικά
καθώς τελειώνει ο προορισμός του.


* * *


ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΤΟΙΧΟΥΣ


Είναι όλα προσεχτικά φυλαγμένα
στη στεναχώρια των τοίχων
στο κιτρίνισμα των μαχαιροπήρουνων,
στου χαλιού την έξαψη.
Και ’κείνος
από κάματρη σε κάμαρη
διαρκώς να περιφέρεται
τ’ αγαθά φυλάγοντας.

Έχει μιαν αρμονία
τούτη η ζωή
που τώρα πια
μόνον αυτός γνωρίζει.

Κάτω από τοίχους ψηλούς
κι αγαπημένους
περιστροφή και προστασία.
Μένει των λοιπών αδιάφορος
κρατώντας όσο ποτέ επίκαιρη
τη γνώμη των νεκρών·
τι κι αν απερίσκεπτα
τόσο τον κατηγορούν;
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου