[144] Χάρης Βλαβιανός: Υπνοβασίες (Πλέθρον, 1983)

www.kathimerini.gr

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΙ ΑΚΡΟΒΑΤΕΣ


Όλα ήταν όμορφα τότε.
Ζωγραφιές πάνω στην απάτητη άμμο
έρωτες σε ζεστά καλοκαιριάτικα κρεβάτια.
Όλα ήταν χρώματα κι
ο ήλιος στα ποτήρια μας.
Μας πρόλαβαν όμως και μας οι βροχές
όπως προλαβαίνουν οι αδέσποτες
τα παλικάρια που τρέχουν εμπρός.
Από σίγουροι εραστές
καταντήσαμε πληγωμένοι ακροβάτες
που προσπαθούν να ισορροπήσουν
στο τεντωμένο παρελθόν.

Όλα ήταν όμορφα τότε.
Όλα ήταν φως.
Τώρα ποιος θα προσέξει τις ανταύγειες στα
βρεγμένα μας πρόσωπα
ποιος ακούει τις μελαγχολικές βροντές
στην ακάλεστη μπόρα.

                                                               (Καλοκαίρι 1983)


* * *


ΜΙΑ ΜΕΡΑ


Ένα παράπονο
για μια γυναίκα ξένη
 που γνώρισα ένα πρωί σ’ ένα μουσείο,
γι’ ένα γλυπτό που νόμισα ότι ήταν αυτή,
για μια ζωή που πόθησα μέσ’ απ’ τα χρώματα ενός
πίνακα
για μερικές φτηνές φωτογραφίες
που γέμισαν τους τοίχους
για μια μέρα που κύλησε τόσο άδοξα
χωρίς να θέλω.

                                                                      (Βραζιλία 1982)


* * *


ΦΘΟΡΑ


Σε είδα να βγαίνεις απ’ τον καθρέφτη
κι ήσουν εγώ.
Άνοιξα τα χέρια μου να σ’ αγκαλιάσω,
κάποιος ξένος όμως μπήκε στο δωμάτιο
κι άναψε τα φώτα.
Έφυγ’ η εικόνα.
Έσπασε ο καθρέφτης.
Έμεινα μόνος με τη σκιά μου.


* * *


ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

                                                       Στην Κατερίνα

Ερχόταν κάθε πρωί
κι έπιανε τη θέση λοξά απέναντί μου.
Όμορφη,
λίγο απόμακρη
αλλά κάθε πρωί εκεί.
Περνάγαμε τις ώρες μαζί
σ’ αυτή την απέραντη βιβλιοθήκη
ο καθένας μας ονειροπλέκοντας το δικό του σχέδιο.
Ένα πρωί η θέση έμειν’ αδειανή·
κι όλα τα επόμενα φαντάζομαι
αφ’ ότου έφυγα.


* * *


ΕΙΚΟΝΕΣ


Γέμισε ο κόσμος μοναχικούς υπνοβάτες
με γυάλινα μάτια
κι αμήχανα χαμόγελα.
Κάτι σακούλες ανεβοκατεβαίνουν την Ερμού.
Ο πιτσιρίκος του καφενείου
κουρεμένος πειθαρχικά
γελάει αφηρημένα
που του ’μεινε το δόντι
πάνω στο μπαγιάτικο κουλούρι.