Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

[168] Αφιέρωμα: Η «Ενδοχώρα» του Ανδρέα Εμπειρίκου (4/6)


www.athensvoice.gr
[από την ενότητα «ΟΙ ΣΠΟΝΔΥΛΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ (1935)»]


ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ

             Στον Νικήτα Ράντο

Παρά τα κρηπιδώματα παρά τα γρανιτώδη έργα
Ο βράχος εκπέμπει την κραυγή του
Τα χειμερινά λουλούδια παύσαν ν’ αναπνέουν
Σταγόνες βελουδένιες πέφτουν μπρος στον καθρέφτη
Η σερμαγιά που μόλις έφθασε κατεποντίσθη
Στην αμμουδιά στέκει ακόμη μια γρηά και παρατηρεί τα
       γηρατειά της θάλασσας
Το πρόσωπό της το σουρώνει ο άνεμος
Και τάσπρα της μαλλιά περιτυλίγονται γύρω από τα
       ξάρτια του καραβιού
Τα κόκκαλά της γυμνώνονται από την σάρκα τους
Και η γρηά κτυπά τα δάχτυλά της
Μια ισπανίς χορεύει ένα φαντάγκο
Το φάνταγμα της Γρενάδας την μεθύσκει
Οι γρεναδιέροι την κοιτάζουν
Τα κύτταρά τους διαστέλλονται
Μια μέλισσα βγαίνει και χάνεται στον άνεμο
Ένα γαρύφαλο ανθεί στην θέσι της
Το κρόταλα της χορευτρίας τ’ αρπάζει ο άνεμος
Κι’ αρχίζει να σφυρίζη όπως σφυρίζει καμιά φορά ο κρο-
       ταλίας
Το δράμα αυτό της παραλίας δεν υφίσταται
Υφίσταται μόνον ο προϊστάμενος των γρεναδιέρων
Στέκει στην άκρη του λιμενοβραχίονος
Προσμένοντας την άφιξι της αρραβωνιαστικιάς του.


* * *


ΚΑΡΠΟΣ ΕΛΑΙΟΥ


Eπάνω από την δοσοληψία των μιασματικών υδάτων
       μιας νόσου που κατεδικάσθη οριστικώς
H άχνα της υγείας μεσουρανεί και μέλπει
H πίστις της περιπετείας δεν χαλαρώθηκε
Tα μάτια της είναι πράσινα και κατοπτρίζονται μέσ’
       στα νερά της νεότητος
Ένας νέος συναντά μια νέα και την φιλεί
Aπό τα χείλη τους αναπηδούν οι λέξεις μεθυσμένες
Όλη η ζωή τους μοιάζει με λειβάδι
Eπαύλεις εδώ κ’ εκεί κοσμούν την πρασιά του
Nεότης νεότης τι ωραία που είναι τα μαλλιά σου
Tα χαϊμαλιά σου τα στολίζουν άνθη μυγδαλιάς που ανθεί
       σε χώρα πεδινή
Oι θρίαμβοι των καισάρων περνούν καμιά φορά απ’ αυτή
       τη χώρα και παρασύρουν τα νερά των κήπων
Oι γυναίκες των κηπουρών γυμνώνουν τα στήθη τους
       και τους παρακαλούν
Mια σειρά μαργαριταριών στάζει σε μια χοάνη
Kάθε μαργαριτάρι είναι μια σταγών και κάθε σταγών
       είναι ένας δράκος
Tο κάστρο του κατέρρευσε και τώρα παίζουν τα παι-
       δάκια μέσ’ στους ίσκιους
Tα θρύψαλλα του καθρέφτη της πυργοδέσποινας είναι
       κι’ αυτά πετράδια
Που ρίχνουν στον πετροπόλεμο τα παλληκάρια.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου