Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

[199] Fernando Pessoa: Ποιήματα (Printa, 2007) (5/5)


[ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΤΕΡΩΝΥΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΣΕΡΤΣ]


ΕΠΙΤΑΦΙΟΙ


IX


Στην παλιά πόλη απόλυτη σιωπή.
Γρασίδι φυτρώνει εκείπου δεν υπάρχει θύμηση.
Εμείς που τρώμε θορυβωδώς, κόκκοι της άμμου είμαστε.
Η ιστορία ειπώθηκε.
Δεν ακούγονται πια οι μακρινές οπλές των αλόγων. Το τελευταίο
Φως κατοικίας σβήνει.


*


XIV


Αυτό που τώρα με σκεπάζει, άλλοτε σκέπασμα
Είχε τον γαλάζιο ουρανό.
Αυτό το χώμα που τώρα με πατά, κάποτε εγώ πατούσα.
Χωρίς καλά να ξέρω το γιατί
Το χέρι μου χάραξε εδώ αυτούς τους επιτάφιους.
Ο τελευταίος είμαι της περαστικής ομάδας.
Γι’ αυτό, εκείνος που τα είδε όλα.


* * *


35 ΣΟΝΕΤΑ


XXXV


Εντάξει. Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω. Βαριά η καρδιά μου,
Άφατη λύπη έχω.
(...)
Απέτυχα σε όλα. Καθόλου δε με νοιάζει.
Αλλά γιατί να κλάψω αυτήν εδώ την ώρα,
Όταν η αποτυχία κοινή για όλους είναι;
(...)


José de Almada Negreiros, 1954
(www.wikiart.org)





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου